Sonra...

Bu kelimeyi hayatıma bu denli dahil edenlere bir bir soracağım bunun hesabını...

Ama SONRA...

Bu beş harf bu şekilde sıralandıklarında bana bir tembellik geliyor, esiri oluyorum onların...

Sonranın da elimde olacağını, ona hükmedebileceğimi söylüyorlar.

Şimdinin hükümdarı olmak varken neden o kısıtlamanın tutsağı oluyorum?

Sonraların şimdi olduğu anlarda yine sonralar olacaksa hiç olmasınlar.

Benim derdim tüm sonralarla, tüm ertelenmelerle...

Bir seri katil gibi tüm ertelenmeleri öldüreyim diyorum,

Ama SONRA...



                                                              Aurora

Papatya Kokusu

Örselenmiş duyguların esareti altındayım şimdi...
Bedenim titremelerin kafesinde sanki.

Issız bir çıkmaz sokağı aydınlatan cılız ve kırık bir sokak lambası gibi umutlarım.
Faydasız da sayılmaz, faydalı da...

Gözlerim bir maden görmeye çalışırcasına dalmış boşluğun derinliklerine,
Kirpiklerimin gölgesi engel sanki hakikati görmeye...

Sessizliğin en gürültülü anını yaşıyorum belki de...

Burnumda bir sızı gibi ince ince eserek gelen acı papatya kokusu,
Gönlümün derinliklerinde ise istemediğim bir hayatta mahkum olma korkusu...

Aurora