Örselenmiş duyguların esareti altındayım şimdi...
Bedenim titremelerin kafesinde sanki.
Issız bir çıkmaz sokağı aydınlatan cılız ve kırık bir sokak lambası gibi umutlarım.
Faydasız da sayılmaz, faydalı da...
Gözlerim bir maden görmeye çalışırcasına dalmış boşluğun derinliklerine,
Kirpiklerimin gölgesi engel sanki hakikati görmeye...
Sessizliğin en gürültülü anını yaşıyorum belki de...
Burnumda bir sızı gibi ince ince eserek gelen acı papatya kokusu,
Gönlümün derinliklerinde ise istemediğim bir hayatta mahkum olma korkusu...
Aurora
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder