Ben gecenin karasından çok sabahın grisine aşık bir kadınım!
Öyle sabahlara kadar oturup gecenin karası ya da mavisi işte hangisi olursa, onu arkama alıp da hüzünlere gark olmak istemedim hiç bir zaman. Tabi yeri geldi onu da yaptık. Ama ben daha çok sabah erken uyanıp, o griliğin aydınlığa dönüştüğü anı görüp umutlanmak isterim. denerim, yılmam hep denerim...
Herşeyin çok güzel olacağı günlerin geleceği ana kadar da deneyeceğim!
Ben aşka fakirim, ben hayata fakirim, ben dosta fakirim. Umut da fakirin ekmeği...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder