İhyacı olarak nitelenen şahsiyet ve hareketlerin ortak gayesi, Kur'an ve sünnet çizgisinden saptığını düşündükleri İslam ümmetini bu sahih kaynaklara geri döndürmek, inanç ve düşünceler bid'at ve hurafelerden temizlemekti. Bu gaye aynı zamanda bir yenilenmeyi ve tazelenmeyi hedefliyordu.
İhya, tecdid, ıslah faaliyeti olarak bilinen ve ya daha yaygın şekliyle 'İslamcılık' olarak isimlendirilir.
İslamcılık, 19-20 yy. İslami bir bütün olarak (inanç , felsefe, hukuk) yeniden hayata hakim kılmak, akılcı metodlarla İslam dünyasını Batının zulmünden, zalim yöneticilerden, taklit ve hurafelerden kurtarmak, medenileştirmek ve kalkındırmak amacı taşıyan çözümleri ihtiva eden bir hareket olarak tanımlanmaktadır çeşitli kaynaklarda. Tabi bu tanımlama yorumlamaya ve eleştirilmeye açıktır. Bu amaçların dozu son derece önemlidir.
HAZIRLAYICI NEDENLER
Batı Medeniyeti 15-16 yy. rönesans ve reform hareketleriyle kendini yenilemişti. Hristiyan dogmasının toplumda güç kaybetmesi sanayi devrimini kolaylaştırmış, bu gelişme batıyı teknik ve ekonomik açıdan İslam dünyasına kıyasla ileriye taşımıştı. Bu üstünlük karşısında Müslüman ülkeler batılı emperyalist güçlerin askeri, iktisadi ve kültürel istilasına maruz kaldı. İslam devletleri batılı devletlere karşı mağlubiyetler yaşamaya başladı. Bu mağlubiyetler bir taraftan onlara karşı düşmanlık doğuruyor bir taraftan yeniden güç kazanmak için onları taklit etmek gerektiği fikrini doğuruyordu.
Avrupa'da bulunan elçi, öğrencilerde beliren batı hayranlığı aşşağılık duygusunu ortaya çıkarıyor, bu da toplumun önemli kısmında yabancılaşma olarak kendini gösteriyordu.
Avrupa'da ortaya çıkan pozitivizm, oryantalizm, misyonerlik gibi akımlar müslümanların öz güvenini ciddi olarak tehdit ediyordu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder